@ Eric, ik begrijp wat je bedoelt. Ik denk dat het concept van "de waardigheid van het beroep" sowieso onderworpen is aan subjectiviteit, en dat het uiteindelijk afhangt van de tijd, plaats en context.
Persoonlijk blijf ik er nog steeds bij dat de seksuele geaardheid van een politie-ambtenaar (of gelijk welke persoon in feite) een "gegeven" is, iets dat vaststaat. Het is niet de beste bewoording, maar ik weet niet goed hoe ik het precies kan uitdrukken. Laat ik misschien zeggen dat je de voorkeur kan zien als iets dat "zo is", net zoals de huidskleur van een persoon, je kiest er niet voor om blank of bruin te zijn, net zoals je niet kiest om hetero of holebi te zijn.
Het seksleven daarentegen is voor mij toch iets totaal subjectiefs en zeer persoonlijk/privaat. Je hebt reden om je af te vragen wat dan precies "redelijk" en "normaal" enz. is. Ik heb daar mijn eigen kijk op, en ben toch vrij open van geest. Laten we misschien zeggen dat we iets als "redelijk" kunnen beschouwen als de meerderheid van "de mensen" het niet expliciet en volledig aanziet als "er zwaar over" of "ontoelaatbaar".
Je merkt al meteen dat zoiets inderdaad zeer afhankelijk is van de maatschappelijke ingesteldheid, tijd, plaats en cultuur.
Maar goed, om het niet te lang te maken: het seksleven vind ik iets dat veel intiemer en "gedetailleerder" is dan iemands geaardheid, wat voor mij dan ook de reden is waarom het niet het beste idee is om dat publiekelijk uit te gaan smeren. Begrijp me niet verkeerd: er moet daar absoluut geen "don't ask, don't tell"-beleid rond gevoerd worden, we leven in 2012 en zijn toch niet (zo) bekrompen.
Je zegt ook: "zolang dat niet in uniform gebeurt zie ik het probleem niet". Ben maar gedeeltelijk akkoord. Dat je je privézaken niet gaat doen in uniform en tijdens de dienst is de evidentie zelve uiteraard. Maar het probleem is hier dat het uniform nooit ver weg te denken is. Is dat bekrompenheid, dat kan. Maar anderzijds begrijp ik het wel, want uiteindelijk moet je ook met de realiteit rekening houden, en dat is dat de burger tegenwoordig zeer kritisch kijkt naar politiemensen. Als het nu gaat om een politievrouw in een quiz of een politieman in een interieurprogramma dan zou er geen probleem zijn; maar als het plots een politieman in een seksclub of een politievrouw in "big brother" zou zijn, dan wordt het naar mijn en velen (de meesten?) hun mening iets helemaal anders. Je hebt gradaties wat betreft privézaken en ergens is er een grens. En ik denk dat het onvermijdelijk is dat het privéleven van een politie-ambtenaar altijd wel ergens gelinkt is aan zijn beroep, omwille van het feit dat die mensen 24/7 "de politie" zijn, hun voorbeeldfunctie, hun moraliteit, enzovoort. Wil niet zeggen dat ze geen gewone mensen meer zijn, maar het is ook niet slecht dat er aandacht is ervoor.
Nu, er zullen wellicht altijd wel voor- en tegenstanders zijn, want de een trekt de lijn nu eenmaal eerder/verder dan de ander.
Voor mij ligt de lijn 'hier' en die ligt toch vrij vast (wat niet wil zeggen dat ik
nooit van mening zal veranderen trouwens)
